-
Czyje to jest?22.10.200522.10.2005Witam,
czy poprawne jest pytanie „Czyje to jest?”, czy „Kogo to jest?”?
Pozdrowienia,
Klaudiusz -
Czyj to portret?29.05.201929.05.2019Szanowni Państwo,
mam pytanie odnośnie do poprawności drugiego z poniższych zdań:
Jacek Malczewski namalował wiele portretów. Piękny jest jego portret Jana Kasprowicza.
Czyj to portret? I Jana Kasprowicza, i Jacka Malczewskiego zarazem. Pierwszy jest portretowanym, a drugi portretującym – według mnie zdanie jest poprawne, ale zostałam za nie spostponowana.
Chciałabym poznać Państwa opinię.
Bardzo dziękuję, łączę pozdrowienia – wierna czytelniczka poradni
-
czyj czy jaki?5.09.20075.09.2007Szanowni Państwo.
Jak należy pisać przymiotniki utworzone od nazwisk i nazw własnych, zwłaszcza te utworzone od fikcyjnych nazwisk i nazw własnych: wielką literą, małą czy np. w cudzysłowie?
Ostatni film z Bondowskiej serii.
Niemal Matriksowe efekty specjalne.
Najnowsze Oscarowe dzieło reżysera.
Film pełen iście Allenowskiego humoru.
Dzieło natchnione Bergmanowskim duchem.
Urodziłem się w czasach Gomułkowskich.
Zadłużenie w czasach Gierkowskich wzrosło.
Kłaniam się i pozdrawiam.
-
Czyja płyta?7.01.20207.01.2020Czy pytanie Kogo płytę chciałbyś znaleźć pod choinką? jest poprawne? Czy powinno być czyją?
-
kogo czy czyje?25.02.200925.02.2009Szanowni Państwo,
uprzejmnie proszę o wyjaśnienie, czy pytania typu: „Kogo to jest rower (bluzka, pies itd.)?” są poprawne. Tak się mówi w rodzinie mojego męża. U mnie zawsze mówiono: „Czyj to jest rower?” i tylko taka forma wydaje mi się być poprawną.
Bardzo dziękuję za odpowiedź.
Anna Mech -
kogo i czyje30.09.201430.09.2014Witam,
jako osoba, która do niedawna używała słowa kogo zamiennie z czyje chciałbym dokładniejszego uzasadnienia niepoprawności tego zwrotu. Na pytanie „Czyje to jest?” możemy odpowiedzieć „Czyjeś?”, ale nie „Kogoś?”. Jednak odpowiemy „Kogoś innego” a nie przekażemy tego używając słowa czyjeś, co dla mnie zwrot „Kogo to jest” czyni po prostu naturalnym. Liczę na rozwianie moich wątpliwości, żebym z czystym sumieniem mógł wyeliminować „Kogo to jest?” z mojego słownika.
Pozdrawiam
-
Komu dziękujemy czy raczej: czyje zaangażowanie?7.01.20197.01.2019Dzień dobry.
Tworzyłem ostatnio zaproszenie na uroczystość z okazji obchodów 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. W treści zaproszenia był zapis Dziękujemy za zaangażowanie komitetu organizacyjnego w składzie… Spotkałem się z opinią, że jedyny poprawny zapis w takiej sytuacji to: Dziękujemy za zaangażowanie komitetowi organizacyjnemu w składzie… Czy forma pierwsza, w której bezosobowo dziękujemy za zaangażowanie tego konkretnego komitetu jest niewłaściwa?
-
współpraca – czyja czy z kim?11.03.201511.03.2015Która wersja lepsza, przykładowo: redakcja tomu Zofia Jarosławska przy współpracy Danuty Kowalczyk, Janiny Zięby… czy redakcja tomu Zofia Jarosławska przy współpracy z Danutą Kowalczyk…?
-
Jezioro Księże, a więc czyje?
27.07.202127.07.2021Witam,
bardzo proszę o pomoc. Nie mogę doszukać się etymologii nazwy jeziora Jezioro Księże. Jezioro to położone jest w gminie Biskupiec w woj. warmińsko-mazurskim.
Pozdrawiam serdecznie Elżbieta Olszta
-
Dzierżawczość w języku polskim 22.03.201622.03.2016Drodzy sąsiedzi,
chciałbym zapytać o wyrażanie relacji dzierżawczych w języku polskim. W moim języku (czeskim) i w języku polskim są interesujące podobieństwa i różnice dotyczące posesywności.
- Dzierżawczość jest wyrażana zaimkiem – w czeskim jest tak samo jak w polskim.
Oba języki mają zaimki dzierżawcze: můj/mój, tvůj/twój, svůj/swój, náš/nasz, váš/wasz, čí/czyj .
Oba języki mają też dopełniacz dzierżawczy w 3. osobie: jeho/jego, její/jej, ich/ich.
- Dzierżawczość jest wyrażona odmienionym rzeczownikiem – w czeskim jest tak samo jak w polskim.
W obu językach jest tu dopełniacz: můj otec – dům mého otce, mój ojciec – dom mojego ojca, drahý přítel – dům drahého přítele, drogi przyjaciel – dom drogiego przyjaciela - Oprócz tego w języku czeskim są przymiotniki dzierżawcze: otec – otcův dům, přítel – přítelův dům, których nie ma w polskim. Co ciekawe, język czeski odróżnia wyrażenia typu otcův dům od wyrażeń typu dům mého otce – nie możemy powiedzieć můj-otcův dům.
Zauważyłem w języku polskim takie słowa jak Kraków (= ‘należący do Kraka?), Janów (dom), Cieszyn.
W związku z tym mam pytania:
- Jakie są historyczne formy wyrażania dzierżawczości w dawnym języku polskim (rzeczowniki, przymiotniki dzierżawcze, dopełniacz dzierżawczy)?
Czy używaliście kiedyś wyrażeń typu ojców dom? - Kiedy i jak rozwinęły się one do obecnej postaci?
- Co się kryje za dychotomią zaimków (dopełniacz dla 3. osoby versus zaimki dzierżawcze dla pozostałych osób)?
Jan Zidek - Dzierżawczość jest wyrażana zaimkiem – w czeskim jest tak samo jak w polskim.